به گزارش مشرق، در جدید‌ترین نسخه از مجموعه فیلم‌های جیمز‌باند، تبهکار اصلی داستان که ارنست استاورو بلوفلد نام دارد و کریستف والتز نقش او را بازی می‌کند،‌باند، با بازی دنیل کریگ را در صحرایی در مغرب دستگیر کرده و او را روی صندلی روباتیکی می‌نشاند درحالی‌که دستها، پاها و سرش بسته شده و قدرت حرکت ندارند و پس از آن نقشه شومش را بیان می‌کند: وی می‌خواهد از دریل‌های روباتیک این صندلی برای سوراخ کردن جمجمه باند و پاک کردن حافظه وی از چهره‌های تمامی انسان‌هایی که در طول زندگی‌اش دیده‌است، استفاده کند.

اما به گفته مایکل کوزیمانو، جراح اعصاب بیمارستان سن میشل در تورنتو، محاسبات بلوفلد در تعیین نقطه‌ دقیقی که آسیب دیدن آن منجر به پاک شدن حافظه تصویری باند می‌شد، کاملا اشتباه است. به گفته کوزیمانو نقطه‌ای که در فیلم برای پاک‌کردن حافظه باند در نظر گرفته‌ شده‌بود، به هیچ‌وجه به حافظه آسیبی وارد نمی‌کرد و در عوض می‌بایست به سرخرگ مهره‌ای وی، یکی از اصلی‌ترین شریان‌ها که وظیفه خون رسانی به مغز را به عهده دارد، آسیب وارد می‌کرده و در دم جان او را می‌گرفت.

به گزارش همشهری آنلاین، این جراح مغز و اعصاب می‌گوید شخصیت منفی داستان برای پاک کردن حافظه باند از صورت افراد بخش درستی از مغز را تشخیص داده و نام می‌برد، چین دوکی‌شکل جنبی مغز، منطقه‌ای که مسئولیت شناسایی چهره‌ها را به عهده دارد. اما در عمل دریل وارد بخشی نادرست از مغز باند شده و باید به سکته سریع مغزی و خونریزی شدید منجر می‌شد که این اتفاق نیافتاد.

به بیانی دیگر کارگردان منطقه‌ای از مغز که آسیب‌دیدن آن می‌تواند منجر به از بین رفتن حافظه تشخیص صورت در انسان شود را به درستی تشخیص داده‌است اما جاگیری دریل در فیلم نادرست بوده‌است و این یک اشتباه بزرگ پزشکی در فیلمی محبوب و هیجانی است.

در واقعیت، چین دوکی‌شکل جنبی در لوب گیجگاهی مغز و درست در مقابل گوش چپ قرار گرفته‌است اما بلوفلد دریل را زیر گوش چپ باند قرار می‌دهد، یعنی در برابر شریان سرخرگی و استخوان گردن که در زبان جراحی امروزی، این نقطه هیچ ارتباطی با مغز ندارد. کوزیمانو دانش عصب‌شناسی بلوفلد در این فیلم را قابل توجه می‌داند اما می‌گوید اگر وی یکی از دانشجویانش می‌بود، قطعا از درس آناتومی اعصاب می‌افتاد.

کوزیمانو می‌گوید از آنجایی که چین دوکی‌شکل جنبی در حافظه انسان نقش دارد، در تئوری این امکان وجود دارد که بتوان توانایی تشخیص چهره‌ها را در یک فرد از بین برد و بیمارانی وجود داشته‌اند که دچار کور‌چهره‌ای بوده‌اند.